2024/04/18
۱۴۰۳ پنج شنبه ۳۰ فروردين
واکنش صحیح در برابر تیک‌های عصبی

واکنش صحیح در برابر تیک‌های عصبی

سرزنش و مورد توجه قراردادن یک اختلال روانی یا تیک عصبی آن را تشدید می‌کند، در این موارد بهتر است به جای تاکید بر مشکل، روی کارهای مثبت و رفتارهای خوب فرد به خصوص اگر کودک یا نوجوان است تاکید کرد.

دوات آنلاین-تیک عصبی چیز چندان نادری نیست و در همه گروه‌های سنی دیده می‌شود اما یک سوال اصلی همیشه برای والدین وجود دارد و آن پرسش این است که در برابر تیک‌های عصبی فرزندشان چه واکنشی نشان بدهند. نادر اباذری، روانشناس به این سوال جواب داده است:

 

 سرزنش و مورد توجه قراردادن یک اختلال روانی یا تیک عصبی آن را تشدید می‌کند، در این موارد بهتر است به جای تاکید بر مشکل، روی کارهای مثبت و رفتارهای خوب فرد به خصوص اگر کودک یا نوجوان است تاکید کرد.

 

 اگر نوجوانی دچار تیک خاصی همچون تکان دادن پایش باشد و خانواده همواره به او بگویند این کار را نکن، تکان پا تشدید می شود. زیرا مغز فرایند توجه را درک می کند و این رفتار را برای جلب نظر دیگران تشدید می کند.

 

 اعضای خانواده در این شرایط بهتر است روی دیگر رفتارهای مثبت فرد تاکید و توجه کنند. یا مثلا اگر فردی در هنگام درس خواندن دستش می لرزد، بهتر است بر روی درس خواندن او توجه شود.

 

 در برخورد با فردی که از نوعی اختلال رفتاری رنج می برد باید به اینکه شخصیت فرد را زیر سوال ببریم، بر رفتار نادرست فرد توجه کنیم و همواره باید رفتار فرد را از شخصیتش جدا کرد.

 

در همین زمینه: تیک عصبی؛ دلایل و راه درمان

 

 سرزنش کردن باعث تخریب شخصیت افراد می شود و اگر مادری که فرزندش دارای اختلال روان است، وی را با الفاظی همچون بیمار یا روانی خطاب کند، شخصیت وی را نابود کرده است.این نوع واکنش سرزنش گرانه همانندی باتلاقی است که فرد را بیشتر در آن فرو می برد.

 

 عده ای تصور می کنند برخی از اختلالات روانی ریشه در ژنتیک افراد دارد و نمی توان آن را تغییر داد. اما این تصور درست نیست. به عنوان مثال وقتی با فردی مواجه می شویم که نوعی اختلال روان مانند پرخاشگری دارد، برخی اطرافیانش می گویند تمام خانواده این فرد پرخاشگر هستند و تندخویی در ژنتیکش است؛ اما این برخورد درست نیست و نباید تصور کرد راه درمانی برای فرد وجود ندارد.

 

از همین کارشناس: نکاتی که درباره اضطراب باید بدانید

 

 ارتباط نوع رفتار و مباحث ژنتیکی تا حدی و در مواردی صحت دارد؛ اما وجود ژنی در فرد که لزوما عامل پرخاشگری یا نوعی اختلال روانی باشد درست نیست و شرایطی که در زندگی روزانه فرد و خانواده او وجود داشته باشد، نقش بیشتری در بروز اختلال رفتاری دارد.

 

 اگر باور داشته باشیم که تمام اختلالات روانی ارثی است، فرد را از درمان کنار می کشیم؛ اما اگر به عوامل فردی، محیطی و اجتماعی اختلالات روانی توجه کنیم به فکر درمان آن اختلال خواهیم بود.

 

 برخی افراد از اختلال روانی رنج می برند ولی حاضر به رفتن نزد روانشناس یا روانپزشک نیستند در این موارد اعضای خانواده می توانند به صورت نیابتی به متخصص بهداشت روان مراجعه کنند و مشاوره بگیرند زیرا بسیاری از اختلالات روانی به صورت نیابتی با مشاوره قابل درمان است. به عنوان مثال می توان به والدینی که فرزندشان دچار اختلالی همچون لجبازی است، روش های درمانی را به صورت نیابتی آموزش داد تا والدین و اطرافیان با برخورد مناسب، برای رفع این مشکل اقدام کنند.

 

 برای رفع مشکلات رفتاری و روانپزشکی افراد در مرحله نخست باید مشکل به درستی و مشورت یک کارشناس تشخیص داده شود و بعد از آن راه حل های مختلف را در نظر گرفت و راه حل در دسترس در برنامه درمانی فرد قرار گیرد.

 

12jav.net

 

دیدگاه‌ها

نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.